Dan nu toch, een nieuwe blog

Hallo allemaal!

Hoog tijd om weer een blog te schrijven. De afgelopen 2 weken hebben we natuurlijk weer allerlei dingen meegemaakt.

Als eerste willen we even vertellen hoe onze dag verloopt.
07.30 - de wekker gaat. Amarens wordt wakker van het eerste piepje, zet de wekker uit en draait hem op een kwartier later.
07.45 - de wekker gaat opnieuw. Amarens wordt weer wakker en maakt Sophie wakker. Sophie springt uit bed en gaat douchen.
08.00 - Sophie is klaar met douchen en Amarens baalt dat ze aan de beurt is.
08.20 - Amarens komt terug van het douchen en Margot wordt bruut uit haar bed geschopt. Met haar haren door de war en haar gezicht vol rode strepen komt ze omhoog en zegt ze "ben ik al aan de beurt om te douchen?"
08.25 - Margot komt terug van het douchen. (Ze komt laat uit bed maar is wel heel snel).
08.35 - 08.50: ontbijt. Ons dieët bestaat uit toastjes met paté, smeerkaas en sinds kort is ons dieët verrijkt met philadelphia.
08.58 - we vertrekken van huis naar school. De weg naar school is een heel avontuur. Er wordt voor ons geklapt, mensen gaan uit de weg, het hele verkeer staat stil en er wordt naar ons gefloten. Tip voor mensen met een minderwaardigheidscomplex: kom eens gezellig langs!
09.00 - 13.00: school. We hebben echt een hele leuke lerares, die ons elke keer keihard uitlacht als wij (lees: Margot) weer iets heel aparts zeggen. Laatst wilde Margot in de les zeggen dat ze 18 jaar is. Maar ze had even geen zin om de uitspraak perfect te doen. In plaats van 'yo tengo 18 años' (ik ben 18 jaar) zei Margot: 'yo tengo 18 anos' (ik heb 18 anussen). Onze lerares kwam niet meer bij van het lachen.
Verder leert onze lerares ons hele goede afweermechanismes zoals 'no me toques' (raak me niet aan) en 'raja de aca' (rot op).

Na school halen we wat eten en gaan we naar huis. Daar treffen we allemaal leuke en niet-leuke huisgenoten aan. Jullie vinden het vast veel interessanter om iets over de niet-leuke huisgenoten te horen dus even een kort voorbeeld. Tot voor kort woonden er twee Franse vrouwen van ongeveer 55 jaar in ons STUDENTENhuis. Ze zijn 2 weken bij ons geweest en één vrouw heeft het daadwerkelijk voor elkaar gekregen om 2 weken lang hetzelfde bruine shirt aan te trekken. Dit rook na ongeveer 2 dagen al naar een mix van rotte eieren, azijn, knoflook, garnalen, de sokken van onze geliefde broers en een snufje bedorven vis. Al snel kwamen deze stokbroden er achter dat onze geliefde Margot een aardig woordje Frans spreekt. Toen Margot vertelde dat ze uit Nederland kwam, begonnen ze meteen Duits te praten dus ze hebben ook echt het IQ van een stokbrood. Sophie heeft 10 keer gezegd dat ze geen Frans sprak maar dat weerhield deze dames er niet van om toch een heel betoog tegen haar te houden. Ze wilden ons namelijk duidelijk maken dat we hier als varkens leven. Wie is hier nou het varken? Vroegen wij ons vaak af. De stokbroden zijn nu weg, maar hun geur hangt er nog. Tot grote spijt van Lisa die sinds gisteren de kamer van het bruine shirt bewoont.
Verder hebben we ook hele leuke huisgenoten hoor, we gaan vaak met een grote groep uit het huis uit en dat is heel gezellig!


We zullen nu even vertellen wat we de afgelopen twee weken hebben uitgespookt. We zijn nog steeds bezig met de stad verkennen. Laatst zijn we naar de begraafplaats in Recoleta gegaan. Daar ligt ook het graf van Evita. Het was heel indrukwekkend, de graven waren allemaal marmeren huisjes in straten met straatnamen, jullie kunnen de foto's bekijken op onze foto-site.
Ook zijn we naar de Japanse tuin geweest in Palermo.

Op een zondagmiddag wilden we naar een voetbalwedstrijd van Boca gaan. Naiëf als we waren, gingen we met een groepje van 6 meisjes. Dat was ook eens maar nooit weer. Toen we uit de taxi stapten voelden we ons meteen ongemakkelijk ondanks de grote groepen ME met knuppels, paarden en gigantische geweren. De taxi chauffeur wees ons naar een hele lange rij vol met opgefokte mannen, dit zou de rij naar de kassa zijn. We hadden namelijk nog geen kaartjes. Na lang wachten in de rij mochten we eindelijk doorlopen. Op een gegeven moment werden we door een poltie agent tegengehouden. Hij vroeg ons waar onze tickets waren. Blijkbaar was dit niet de rij naar de kassa en waren de kaartjes inmiddels uitverkocht. Nog hartelijk dank aan de taxichauffeur. Toen moesten we langs de hele rij vol opgefokte mannen teruglopen. Ze stonden al in hun handen te wrijven toen wij als bange hertjes terug kwamen lopen. We liepen in een rijtje achter elkaar hand in hand. Behalve Sophie, die had het druk met handen van mannen wegslaan. Ze hadden nog nooit zulk blond haar als dat van Amarens gezien en raakten het maar al te graag aan. Naast ons was een wave van 'ola chicas', 'where are you from', 'I love you', 'muy linda' enzovoort. We voelden ons enorm voor paal staan en waren opgelucht toen we weer in de taxi naar huis zaten. De volgende keer gaan we met een groep jongens, én tickets.

Afgelopen donderdag zijn we een dagje naar Uruguay geweest. Voor 124 pesos (31 euro) heb je een ticket voor een luxe boot, heen en terug. Het duurt ongeveer 3 uur om er met de boot te komen. Margot was erg blij met de aanwinst van een Uruguayaanse stempel in haar paspoort. We zijn met een groep van 8 personen uit het huis gegaan. Het was die dag 38 graden en Sophie kwam terug als een rode gebraden kreeft. Toen we bij thuiskomst naar de supermarkt gingen werden we door iemand voor 'roden' uitgemaakt. In Uruguay was niet veel te doen, maar het was heerlijk om even een dagje uit de stad te zijn en te zonnen en te zwemmen. Even tot rust komen, we hebben het ook zo zwaar hier.

Zaterdag 29 november was (zoals jullie allemaal weten) de verjaardag van Sophie!! We zijn met 8 meisjes uit eten gegaan in Puerto Madero, een mooie wijk in Buenos Aires met veel gezellige restaurantjes. Dit restaurant pakte goed uit als het om verjaardagen ging. We kregen een rondje champagne, op tafel werd een fles likeur met balonnen erin gezet. Sophie kreeg een tiramisutaartje met (fop)kaarsje en als klapper op de vuurpijl gingen alle obers 'lang zal ze leven' zingen in het Italiaans. En of dat nog niet genoeg was kreeg Sophie aan het einde van de avond ook nog een goodie-bag.
Na het eten zijn we nog gaan dansen in een leuke club, al met al was het een leuke verjaardag!


We willen iedereen nog heel erg bedanken voor de leuke reacties bij onze verhalen! We vinden het erg leuk om jullie reacties te lezen. We missen jullie wel allemaal hoor..

Iedereen heel veel plezier met Sinterklaas!

Dikke kus van Margot Sophie en Amarens

p.s. Sint zat te denken wat hij drie meisjes in Argentinië moet schenken. Stuur ons een pak hageslag voor Amarens, dat is haar allergrootste wens.
Stuur ons een pot pindakaas voor Margot, ze wacht met smart op dit cadeau.
Stuur ons voor Sophie pepernoten in een grote zak, maar stuur Sinterklaas niet op ons dak!
Ons dak bestaat namelijk uit golfplaten en we willen niet dat de beste man ons gaat haten.
Best mensen, dit was het weer voor deze keer, we spreken jullie later wel weer!